NTS 20186444 Speelt schildklierhormoon een rol bij hartfalen?
Chronisch hartfalen is een belangrijk en groeiend klinisch probleem. In Nederland lijden momenteel ruim 225.000 mensen aan deze aandoening en dit resulteert in 30.000 ziekenhuisopnamen per jaar. Zestig procent van de patiënten overlijdt binnen 5 jaar en dagelijks sterven gemiddeld 21 mensen als gevolg van chronisch hartfalen.
Vernauwing van de aorta, lekkende hartkleppen en afsterven van een deel van de hartwand na een hartaanval zijn belangrijke oorzaken van een aanhoudend verhoogde belasting van het hart. Om die extra belasting het hoofd te kunnen bieden groeien de hartcellen. Het hart wordt groter en er treden veranderingen op in de expressie van belangrijke eiwitten in de hartcel, maar op termijn schieten de aanpassingen tekort en neemt de functie van het hart geleidelijk af en het hart gaat falen. Met de huidigetherapieën kan deze ontwikkeling van hartfalen vertraagd worden, maar het ontbreekt aan medicatie die de ontwikkeling van hartfalen voorkomt of tot staan brengt. Onderzoek richt zich dan ook op het ophelderen van de mechanismen van hartfalen en het identificeren van nieuwe therapeutische interventies.
Schildklierhormoon is een van de bepalende factoren voor de normale expressie van eiwitten die een sleutelrol spelen in de werking van het hart. Wanneer bijvoorbeeld de schildklier te weinig hormoon produceert, neemt de hartfunctie af. In patiënten met chronisch hartfalen en in muismodellen van hartfalen hebben wij in hartweefsel hoge activiteit aangetoond van een enzym, Dio3, dat schildklierhormoon afbreekt. Het hart heeft daardoor een tekort aan schildklierhormoon, terwijl er niets mis is met de schildklier. Opmerkelijk is verder dat het Dio3 enzym vrijwel afwezig is in het gezonde hart. Het hoofddoel van dit project is uit te vinden of de activiteit van Dio3 in het overbelaste hart een belangrijke rol speelt in de ontwikkeling van hartfalen.
De identificatie van Dio3 als een enzym dat een bepalende rol speelt in de ontwikkeling van hartfalen is potentieel van groot maatschappelijk belang gezien de omvang van het klinische probleem zoals beschreven onder 3.1. Omdat Dio3 alleen bij hartfalen tot expressie komt in het hart is het een geschikte kandidaat voor de ontwikkeling van een specifieke blokker. Indien dit project succesvol is zal in samenwerking met een industriële partner gewerkt worden aan een therapeutisch interventie.
In dit onderzoek wordt gewerkt met muizen.