NTS 20197625 Bepalen van de netto energie in vleesvarkens

Door veranderingen in de varkenshouderij (andere stallen, minder antibiotica, andere varkensrassen) zijn de behoeften van varkens aan bepaalde voedingsstoffen over de tijd heen veranderd. Hoeveel voedingsstoffen een varken moet krijgen, wordt berekend met een energieformule. Er bestaan tegenwoordig twee verschillende energieformules. Echter, de ene formule is gebaseerd op onderzoek uit de jaren 70 met volwassen varkens die voornamelijk vet aanzetten. De andere formule is gebaseerd op onderzoek uit de jaren 90 met jonge varkens tot 60 kg die voornamelijk spieren (= eiwit) aanzetten. De lichaamssamenstelling van een vleesvarken verandert echter in de loop van de tijd van met name eiwitaanzet naar met name vetaanzet. Dit betekent dat met behulp van geen van de formules een vleesvarken volledig naar zijn behoeften gevoerd kan worden. Het doel van dit project is het verfijnen van de energieformule zodat een varken zijn hele leven naar zijn behoeften gevoerd kan worden. Hiervoor moet gemeten worden hoe een varken onder invloed van verschillende voedingsstoffen groeit. In het verleden moesten de varkens voor dit soort metingen ofwel in hun eentje gehuisvest zijn of op bepaalde momenten geslacht worden. Binnen dit project wordt gebruik gemaakt van een nieuwe methode, de CT-scan. Met de CT-scan is het mogelijk de varkens in de tijd te volgen, waarbij ze samen met andere varkens gehuisvest kunnen worden. Dit verhoogt de betrouwbaarheid van de resultaten en dringt ook het aantal dieren terug. Voor het scannen is het belangrijk dat de dieren stil liggen, omdat anders geen goed beeld verkregen kan worden. Daarom worden de dieren voor de scan kortdurend onder narcose gebracht. De dieren worden 5x gescand. Daarnaast worden er zo nodig mest-, urine- en bloedmonsters verzameld en wordt de spek- en spierdikte gemeten.