NTS 20198064 Ontwikkeling van een neuraal aangestuurde pacemaker voor de ademhaling
Het middenrif is de grootste en belangrijkste ademhalingsspier. Deze spier wordt aangestuurd door twee zenuwen, één aan iedere zijde van het middenrif. Één van deze twee zenuwen kan beschadigd raken door bijvoorbeeld trauma, een
complicatie na een operatie of een spierziekte. Hierdoor valt de helft van het middenrif uit en is ademhalen veel moeilijker. Eerder onderzoek bij patiënten waarbij beide zenuwen niet meer werken, heeft laten zien dat elektrische stimulatie van het
middenrif (middenrifstimulatie) de ademhaling kan herstellen. Deze middenrifstimulatie wordt een vast aantal keer per minuut toegepast. Deze middenrifstimulatie werkt echter vaak niet goed en kan zelfs schadelijk voor de gezondheid zijn. Wij vermoeden dat dit komt doordat het lichaamseigen ademritme afwijkt van het ritme van de stimulator. Hierdoor functioneert het middenrif
niet meer als één spier. In dit project onderzoeken wij of de ademfunctie herstelt kan worden bij schade aan één van de twee zenuwen. Hiervoor meten wij de spieractiviteit van de onbeschadigde middenrifzijde en gebruiken dit om het ademritme van de stimulator van de beschadigde middenrifzijde te bepalen. Dit systeem noemen wij ‘neuraal aangestuurde middenrifstimulatie’. Hierdoor verwachten wij dat beide zijde van het middenrif tegelijk samentrekken, waardoor het middenrif opnieuw als normaal kan functioneren.
Door dit onderzoek krijgen we meer inzicht in de gestoorde ademhaling bij zenuwschade aan één van de twee zenuwen en hoe dit verder wordt verstoord wanneer een stimulator een ander ademritme aanhoudt dan het lichaamseigen
ademritme. Daarnaast onderzoeken we of een normale ademfunctie herstelt kan worden met neuraal aangestuurde middenrifstimulatie. Wanneer dit blijkt te werken, kunnen we de langetermijnseffecten van dit systeem gaan bekijken. Daarna kunnen we dit systeem bij patiënten met enkelzijdige middenrifzwakte gaan testen.
In dit onderzoek wordt gewerkt met schapen.